Arnþrúður Sæmundsdóttir fæddist 17. janúar 1944. Hún lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands 16. maí 2025.

Foreldrar hennar voru Sæmundur Einarsson kennari, frá Litla-Hálsi í Grímsnes- og Grafningshreppi, f. 3.9. 1889, d. 25.5. 1948, og Guðborg Sturlaugsdóttir, húsmóðir og verkakona, frá Snartartungu í Bitrufirði, Strandabyggð, f. 11.10. 1906, d. 11.9. 1974. Alsystkini Arnþrúðar eru Kristján, f. 9.3. 1936, og Kolbeinn, f. 12.3. 1938, d. 10.4. 2023. Systkini Arnþrúðar samfeðra eru Einar, f. 29.10. 1919, d. 3.7. 2006, Elísabet, f. 13.7. 1921, d. 18.1. 1923, og Magnús, f. 28.3. 1934.

Arnþrúður giftist Ingólfi Erni Ásbjörnssyni, f. 30.4. 1944, d. 23.10. 1975. Fóstursonur Arnþrúðar er Birgir Örn Viðarsson, f. 26.4. 1977. Arnþrúður gekk í Kvennaskólann í Reykjavík og stundaði söngnám hjá Engel (Göggu) Lund. Hún stundaði nám í uppeldisfræði í Svíþjóð og lauk einnig prófi frá Leiðsögumannaskólanum og starfaði um tíma sem leiðsögumaður. Árið 1974 tók hún við sem forstöðukona á Sólheimum í Grímsnesi. Árið 1980 flutti hún í Skaftholt í Gnúpverjahreppi og kom þar að uppbyggingu heimilis fyrir fatlaða þar sem hún bjó og starfaði til ársins 1990. Arnþrúður var búsett á Selfossi síðustu ár og var einn af stofnendum Ullarvinnslunnar í Þingborg þar sem hún var virkur félagi allt frá stofnun.

Útför Arnþrúðar fer fram frá Selfosskirkju í dag, 23. maí 2025, klukkan 13.

Adda og Birgir voru samheiti fyrir okkur sem þekktum Öddu sem fjölskyldu. Birgir var oftast með þegar Adda sinnti sínum fjölmörgu áhugamálum úti í náttúrunni, í sveitinni, í útilegum, í kartöflugarðinum eða í kaffi og mat hjá Guðbjörgu frænku í Hamarsholti. Oftast sat Birgir glaður og yfirvegaður í stofunni og fylgdist með mömmu sinni og öllu hennar brasi, fullur af stolti og aðdáun. Samband þeirra var tveggja var einstakt. Birgir átti við mikla fötlun að stríða úr erfiðri frumbernsku en eftir að hann kom til Öddu lá leiðin upp á við alla tíð. Þolinmæði og þrautseigja, gagnkvæm virðing og ást og ríkulegir hæfileikar Öddu til að kenna og leiðbeina hjálpuðu Birgi að sigrast á margvíslegum hindrunum sem flest fólk þarf ekki einu sinni að hugsa um.

Adda var hugsjónakona sem ekki fór troðnar slóðir. Hún var mannvinur, dýravinur, náttúruunnandi, tónlistarkona, handverkskona og óþreytandi sinnti hún öllum sínum hugðarefnum með glæsibrag og góðum árangri. Á vistheimilum, í skólum, í Þingborgarhópnum, í kórum og með hundaræktarvinum, og svo fyrst af öllu með Birgi. Hún hafði engan áhuga á lífsgæðakapphlaupi og dýrum hlutum. Vildi bara eiga jeppa til að komast til fjalla og heimili fyrir þau Birgi og góðan slatta af hundum og köttum. Þar með var upptalið. Íburður og smáatriði á heimili komu henni ekki við, en ullin þurfti að vera rétt valin, rétt lituð, vel spunnin og fallega prjónuð.

Adda var skemmtileg og gaman var að fara sumarfrí með þeim frænkum henni og Guðbjörgu. Þær voru samrýndar en gjörólíkar, enda uppákomur í ferðunum eftir því. Stundum þurfti einn bíl á mann til að hver gæti sinnt sínu, eins og að skjótast með hund á Egilsstaði þegar ferðinni var heitið á Strandir. En allt heppnaðist þetta og alltaf var gaman. Litrík gæðakona hefur kvatt, og gaman væri að vita hvaða ótroðnu slóðir Adda finnur í næstu tilveru.

Björg Eva Erlendsdótttir.

OSZAR »