Lífið í Danmörku ekki fyrir hvern sem er

„Þetta er búið að vera erfitt, ég viðurkenni það, en þetta er aðallega bara gaman. Stundum er maður að borða kvöldmat þegar maður áttar sig á því að maður er staddur úti á miðju Atlantshafi að sigla skipi sem er eins og sjóræningjaskip í klikkuðu ævintýri,“ segir Viktor um lífið um borð.

„Hlutverk okkar nemendanna er að sjá alfarið um skipið. Við fáum ýmis verkefni á hverjum degi og erum t.d. oft á dag send upp í möstrin að reyra seglin,“ segir Viktor. Það er því ekki fyrir hvern sem er að vera um borð, en hæsta mastur skipsins er um 40 metrar á hæð.

Viktor segist sjálfur vera spennufíkill og að hann veigri sér því ekki við neinum verkefnum sem geti talist hættuleg. Þrátt fyrir að siglingin hafi að mestu verið í góðu veðri, þá hefur hún ekki verið alveg háskalaus og hefur Viktor því fengið sitthvað fyrir sinn snúð.

Allar hendur á dekk

„Við höfum tvisvar lent í því að allar hendur séu kallaðar á dekk. Í fyrra skiptið mættust tvær vindáttir hjá okkur en ef maður er óheppinn getur það breyst í fellibyl. Þá þurftu allir að hjálpast að við að sigla skipinu þaðan. Það var mjög gaman og adrenalínið fór alveg í botn. Í seinna skiptið var risahvirfilbylur rétt hjá skipinu og sjórinn þyrlaðist alveg upp í skipið og maður vissi ekkert hvað var að gerast,“ segir Viktor.

Þótt gaman sé að sigla um á skipinu segir Viktor einnig kærkomið að stíga aftur á þurrt land og fá sér hamborgara með vinum sínum úr áhöfninni. Að siglingunni lokinni útskrifast Viktor úr náminu og öðlast hann þá réttindi til starfa í sjávarútvegi í Danmörku. Hvað tekur við að siglingunni lokinni segir Viktor óráðið, en að skilyrði sé að það verði jafn mikið ævintýri og siglingin.