„Upprunalega planið var töluvert öðruvísi, við ætluðum að gera eitthvert svona rosa „shoegaze“-dót en svo fórum við að semja og það sem við sömdum var aldrei „pure shoegaze“.

Jújú, það eru smá „shoegaze“-leifar í dótinu okkar en okkur tókst aldrei að semja „shoegaze“-lag. Þannig að sú hugmynd hvarf fljótt. Svo kom svaka æði fyrir „sixtís“-rokki hjá nokkrum í hljómsveitinni – aldrei mikið hjá mér – og það fór að lita tónlistina meira,“ segir Björgúlfur frá og nefnir Velvet Underground sem dæmi um áhrifamikla rokksveit frá sjöunda áratugnum.

Björgúlfur er beðinn um að lýsa tónlistinni frekar. „Í grunninn er þetta einhvers konar „post“ pönk-gítarrokk með áhrifum frá sixtís-rokki og „shoegaze“ og New York líka,“ segir hann. Post pönk sixtís-gítarhjakk með skóglápi og krátískum áhrifum, svo farið sé alla leið í enskuslettunum.

Byrjar bara á einhverju rauli

Lögin á plötunni eru ýmist sungin á ensku eða íslensku og er Björgúlfur spurður að því hvers vegna svo sé.

„Það er aldrei fyrirfram ákveðið, maður byrjar bara að raula eitthvað og annaðhvort er það á ensku eða íslensku,“ svarar hann.

Fer þetta þá eftir stemningunni hjá þér hverju sinni, hvort textinn komi til þín á ensku eða íslensku?

„Já, maður byrjar bara á einhverju rauli og svo mótast einhver orð,“ segir Björgúlfur. Þau séu ýmist á ensku eða íslensku, allt eftir stemningunni hjá honum hverju sinni.

„Ef seinustu þrjú lög sem ég samdi voru á íslensku þá hugsa ég með mér að nú ætli ég að semja á ensku – eða öfugt.“

Fer það eftir því um hvað þú ert að syngja, er auðveldara að koma einhverju persónulegu frá sér á ensku en íslensku?

„Já, en maður er líklegri til að vera klisjukenndur ef maður syngur á ensku, sérstaklega ef maður er ekki fæddur og uppalinn í enskumælandi landi,“ svarar Björgúlfur.

„Auðvitað unnum við“

Þið fenguð verðlaun fyrir lag ársins í flokki rokktónlistar á Íslensku tónlistarverðlaununum fyrr á þessu ári. Hvernig tilfinnig var að hljóta þau?

„Bara mjög góð, sko. Það var virkilega sæt tilfinning. Ég bjóst ekki við verðlaununum en eftir á að hyggja þá hugsaði ég með mér „auðvitað unnum við“! Af hverju var ég svona óviss með það? Ég bjóst ekki við því að vinna en þegar við unnum þá rifjaðist upp fyrir mér að margir voru búnir að segja við mig að við myndum pottþétt vinna þetta.

Ég var tilbúinn í að hugsa að þetta væri ósanngjarnt og leiðinlegt þannig að það var mjög „nice“ að vinna þetta. Ég var ekki búinn að ákveða hvað ég ætlaði að segja og gleymdi að þakka fullt af góðu fólki, stóð bara eins og vitleysingur þarna uppi í pontu,“ segir Björgúlfur kíminn um verðlaunaathöfnina.

Það verður nóg að gera hjá hljómsveitinni í sumar. Þann 28. júní heldur hún tónleika í Iðnó og heldur svo í júlí í tónleikaferð um landið. „Meira um það mjög fljótlega,“ segir Björgúlfur en sveitin hefur áður haldið minni tónleika úti á landi en núna verður haldið í hringferð sem hefst 4. júlí og lýkur þann 16.

En hvað með útlönd, er eitthvert tónleikahald fyrirhugað á erlendri grundu?

„Já, við túrum um Evrópu í september og október,“ svarar Björgúlfur og ljóst að árið verður í heild sinni viðburðaríkt hjá honum og félögum hans í Spacestation.

Í þínum villtustu draumum, hvert myndir þú vilja ná í tónlistinni?

„Ég væri til í að vera svipað vinsæll og við vorum í fyrra á Íslandi en vera það í öllum heiminum. Það er fullkomin tegund af vinsældum,“ svarar Björgúlfur léttur í bragði, og vonandi rætist sá draumur.